Y rhai sydd ddim yn deall

Mae yna rai sydd ddim yn deall, rhai sydd ddim hyd yn oed yn ceisio deall. Pobl sydd yn gwrando ar gelwyddgwn ac enllibwyr ac yn defnyddio eu geiriau am nad oes ganddynt eiriau eu hunain. Pobl sy’n lledaenu celwyddau amdanaf i, yn fy ENLLIBIO i ond yn deall dim byd. Dim ond yn beio. Annifyr. Does dim un ohonynt yn deall yr hyn a wnes i drostynt, dim un yn ceisio gweld y llun cyflawn. Mae fy strategaethau i wedi bod yn llwyddiannus, yn arbennig o lwyddiannus, does neb wedi gwneud cymaint â fi i’r ardal yma. Dwi’n ffrind i’r ardal yma. Mae pawb yn gwybod hynny. Cyn i mi gyrraedd roedd Arglwyddi’r Mers yn cael eu sathru o dan draed. Dwi’n delio gyda llofruddwyr ffiaidd, erchyll, ofnadwy. Terfysgwyr, dim mwy na dim llai. A dydy pobl ddim yn deall! Roeddent am i mi wahodd y llwfrgwn yma i fy nhŷ a gadael iddynt wledda wrth fy mwrdd ac yfed o fy nghwpan, am ei bod hi’n Nadolig? Dwi ddim yn deall. Ac oedden nhw’n disgwyl i mi agor y drws i’r gwehilion yna unwaith iddyn nhw orffen manteisio ar fy nghroeso?